Όταν η επιβίωση γίνεται ο κύριος τόνος των παγκόσμιων επιχειρήσεων, είναι πραγματικά μια υπερβολική ελπίδα να ζεις καλύτερα; Μέρος πρώτο

Με το επαναλαμβανόμενο ξέσπασμα της νέας επιδημίας του στέμματος, έχει γίνει αμετάβλητο γεγονός ότι η παγκόσμια οικονομία θα συνεχίσει να μειώνεται βραχυπρόθεσμα. Οι παραγγελίες των επιχειρήσεων συνέχισαν να μειώνονται, τα εργοστάσια απολύθηκαν σε μεγάλους αριθμούς και η δύναμη των δαπανών των ανθρώπων συνέχισε να μειώνεται, κάνοντας τη βιομηχανία ακινήτων, που ήταν ήδη στα πρόθυρα της κατάρρευσης, ακόμη χειρότερη και στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Ολόκληρη η βιομηχανία οικιακών οικοδομικών υλικών επλήγη σοβαρά.

Όχι μόνο αυτό, η Huawei, ο μεγάλος αδερφός στον κλάδο των επικοινωνιών, που συνδέεται στενά με την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, έχει ισχυρή οικονομική και τεχνική δύναμη και έχει επίσης αρχίσει να προετοιμάζεται για τον χειμώνα υπό τις διαταγές του κ. Ρεν.

Αφενός, άλλαξε τη σκέψη και την επιχειρηματική της πολιτική και πέρασε από την επιδίωξη κλίμακας στην επιδίωξη κερδών και ταμειακών ροών, ώστε να διασφαλίσει ότι θα επιβιώσει από την κρίση τα επόμενα τρία χρόνια. Από την άλλη πλευρά, η επιβίωση είναι το κύριο πρόγραμμα, και οι επιχειρήσεις αιχμής συρρικνώνονται και κλείνουν γενικά, περνώντας την ψυχραιμία σε όλους.

Τα «τρία χρόνια», ως κερδοσκοπική περίοδος μιας επιχείρησης, φαίνεται να πέρασαν εν ριπή οφθαλμού. Εάν θεωρηθεί ως ζημιογόνος περίοδος, θα είναι ένα ανυπέρβλητο κενό για τις περισσότερες μεταποιητικές επιχειρήσεις με χαμηλά κέρδη. Το πώς να επιβιώσετε τα επόμενα τρία χρόνια, έστω και με ποιότητα, έχει γίνει ένα ερώτημα που κάθε ηγέτης επιχείρησης πρέπει να σκεφτεί βαθιά.