Als overleven de belangrijkste toon wordt van wereldwijde ondernemingen, is het dan eigenlijk alleen maar een extravagante hoop om beter te leven? Deel één

Met de herhaalde uitbraak van de nieuwe kroonepidemie is het een onveranderlijk feit geworden dat de wereldeconomie op korte termijn zal blijven krimpen. Zakelijke bestellingen bleven afnemen, fabrieken werden in groten getale ontslagen en de koopkracht van mensen bleef dalen, waardoor de vastgoedsector, die al op instorten stond, nog erger werd en op instorten stond. De hele bouwmaterialenindustrie voor woningen werd zwaar getroffen.

Niet alleen dat, Huawei, de grote broer in de communicatie-industrie, die nauw verbonden is met het dagelijks leven van mensen, heeft een sterke financiële en technische kracht en is ook begonnen met de voorbereidingen voor de winter in opdracht van dhr. Ren.

Enerzijds heeft het zijn denken en bedrijfsbeleid veranderd en is het van schaalvergroting naar winst en cashflow gegaan om ervoor te zorgen dat het de komende drie jaar de crisis overleeft. Aan de andere kant is overleven het belangrijkste programma, en edge-bedrijven worden over de hele linie gekrompen en gesloten, waardoor de kilte aan iedereen wordt doorgegeven.

"Drie jaar", als winstgevende periode van een onderneming, lijkt in een oogwenk voorbij te zijn gegaan. Als het wordt beschouwd als een verliesgevende periode, zal het een onoverkomelijke kloof zijn voor de meeste productiebedrijven met lage winsten. Hoe te overleven in de komende drie jaar, zelfs met kwaliteit, is een vraag geworden waar elke bedrijfsleider diep over moet nadenken.