Ontwerpschema van de scharnierstructuur van de achterdeur_scharnierkennis

1

Het wide-body light passagiersproject is een project dat wordt aangedreven door data en volledig is ontworpen met een vooruitstrevende aanpak. Gedurende het hele project verbindt het digitale model de vorm en structuur naadloos met elkaar, waarbij gebruik wordt gemaakt van de voordelen van nauwkeurige digitale gegevens, snelle aanpassingen en naadloze integratie met structureel ontwerp. Het integreert en interageert met het modelontwerp en introduceert geleidelijk de structurele haalbaarheidsanalyse in fasen, waardoor uiteindelijk het doel van structurele haalbaarheid en bevredigende modellering wordt bereikt. Het eindresultaat wordt direct vrijgegeven in de vorm van data. Het is duidelijk dat de inspectie van de uiterlijke checklist in elke fase van het grootste belang is. Dit artikel is bedoeld om dieper in te gaan op de details van het opencontroleproces van de achterdeurscharnieren.

2 Opstelling van de scharnierassen van de achterportieren

De indeling van de scharnieras en de bepaling van de scharnierstructuur vormen de kernpunten van de bewegingsanalyse van de opening van de achterdeur. Volgens de voertuigdefinitie moet de achterdeur 270 graden open zijn. Gezien de vormvereisten moet het buitenoppervlak van het scharnier in één lijn liggen met het CAS-oppervlak en mag de hellingshoek van de scharnieras niet te groot zijn.

De stappen voor het analyseren van de indeling van de scharnieras zijn als volgt:

A. Bepaal de Z-richtingpositie van het onderste scharnier (zie Figuur 1). Bij deze beslissing wordt vooral rekening gehouden met de ruimte die nodig is voor de plaatsing van de verstevigingsplaat van het onderste scharnier van de achterdeur. Bij deze ruimte moet rekening worden gehouden met twee factoren: de maat die nodig is om de sterkte te garanderen en de maat die nodig is voor het lasproces (voornamelijk de lastangkanaalruimte) en het uiteindelijke montageproces (montageruimte).

B. Plaats het hoofdgedeelte van het scharnier op de bepaalde Z-richtingpositie van het onderste scharnier. Bij het positioneren van de sectie moet in eerste instantie rekening worden gehouden met het installatieproces van de scharnieren. Bepaal de posities van de vier schakels via het hoofdgedeelte en parametreer de lengtes van de vier schakels (zie Figuur 2).

C. Op basis van de vier bepaalde assen in stap 2 stelt u de vier assen vast met verwijzing naar de hellingshoek van de scharnieras van de benchmarkauto. Gebruik de conische snijmethode om de waarden van de ashelling en de voorwaartse helling te parametreren (zie Figuur 3). Zowel de ashelling als de helling moeten onafhankelijk worden geparametreerd voor fijnafstelling in volgende stappen.

D. Bepaal de positie van het bovenste scharnier door te kijken naar de afstand tussen de bovenste en onderste scharnieren van de referentieauto. De afstand tussen de bovenste en onderste scharnieren moet worden geparametriseerd en de normale vlakken van de scharnierassen worden vastgesteld op de posities van de bovenste en onderste scharnieren (zie figuur 4).

e. Plaats de hoofdgedeelten van de bovenste en onderste scharnieren zorgvuldig op het vastgestelde normale vlak van de bovenste en onderste scharnieren (zie figuur 5). Tijdens het lay-outproces kan de hellingshoek van de as worden aangepast om ervoor te zorgen dat het buitenoppervlak van het bovenste scharnier gelijk ligt met het CAS-oppervlak. Er moet ook gedetailleerd rekening worden gehouden met de maakbaarheid van de installatie van het scharnier, de speling in de passing en de structurele ruimte van het vierstangenmechanisme (het is in dit stadium niet nodig om de scharnierstructuur in detail te ontwerpen).

F. Voer een DMU-bewegingsanalyse uit met behulp van de vier bepaalde assen om de beweging van de achterdeur te analyseren en de veiligheidsafstand na opening te verifiëren. De veiligheidsafstandscurve tijdens het openingsproces wordt gegenereerd via de DMU-module van GATIA (zie Figuur 6). Deze veiligheidsafstandscurve bepaalt of de minimale veiligheidsafstand tijdens het openen van de achterdeur voldoet aan de gedefinieerde eisen.

G. Voer parametrische aanpassingen uit door de drie sets parameters af te stemmen: de hellingshoek van de scharnieras, de voorwaartse hellingshoek, de lengte van de drijfstang en de afstand tussen de bovenste en onderste scharnieren (de parameteraanpassingen moeten binnen een redelijk bereik liggen). Analyseer de haalbaarheid van het openen van de achterdeur (inclusief de veiligheidsafstand tijdens het openen en bij de eindpositie). Als de achterdeur zelfs na het aanpassen van de drie parametergroepen niet goed kan openen, moet het CAS-oppervlak worden aangepast.

De lay-out van de scharnieras vereist meerdere rondes van iteratieve aanpassingen en controles om volledig aan de vereisten te voldoen. Benadrukt moet worden dat de scharnieras rechtstreeks verband houdt met alle daaropvolgende lay-outprocessen. Nadat de as is aangepast, moet de daaropvolgende lay-out volledig worden aangepast. Daarom moet de asindeling een grondige analyse en nauwkeurige kalibratie ondergaan. Na het finaliseren van de scharnieras begint de gedetailleerde ontwerpfase van de scharnierstructuur.

3 Ontwerpopties voor scharnieren van de achterdeur

Het scharnier van de achterdeur maakt gebruik van een vierstangenmechanisme. Door de forse vormaanpassingen ten opzichte van de benchmarkauto vergt de scharnierconstructie relatief grote aanpassingen. Het is een uitdaging om het ontwerp van de verzonken structuur te implementeren, rekening houdend met verschillende factoren. Daarom worden drie ontwerpopties voor de scharnierstructuur voorgesteld.

3.1 keuze 1

Ontwerpidee: Zorg ervoor dat de bovenste en onderste scharnieren zo goed mogelijk op één lijn liggen met het CAS-oppervlak en dat de scharnierzijde overeenkomt met de onderdeellijn. Scharnieras: kanteling naar binnen van 1,55 graden en kanteling naar voren van 1,1 graden (zie figuur 7).

Nadelen op het gebied van uiterlijk: Om tijdens het openen van de deur een veilige afstand tussen de deur en de zijwand te garanderen, is er een aanzienlijk verschil tussen de passende positie van het scharnier en de positie van de deur in gesloten toestand.

Optiekvoordelen: Het buitenoppervlak van de bovenste en onderste scharnieren ligt gelijk met het CAS-oppervlak.

Structurele risico's:

A. De binnenwaartse kanteling van de scharnieras (24 graden naar binnen en 9 graden naar voren) is aanzienlijk aangepast in vergelijking met de benchmarkauto, en dit kan de effectiviteit van de automatische deursluiting beïnvloeden.

B. Om een ​​veilige afstand tussen de volledig geopende achterdeur en de zijwand te garanderen, moeten de binnen- en buitenverbindingsstangen van het scharnier 20 nm langer zijn dan die van de referentieauto, waardoor de deur kan doorzakken als gevolg van onvoldoende scharniersterkte.

C. De zijwand van het bovenste scharnier is verdeeld in blokken, wat het lassen bemoeilijkt en in de latere stadia een risico op waterlekkage met zich meebrengt.

D. Slecht installatieproces van de scharnieren.

3.2 keuze 2

Ontwerpidee: Zowel de bovenste als de onderste scharnieren steken naar buiten uit om ervoor te zorgen dat er geen opening is tussen de scharnieren en de achterdeur in de X-richting. Scharnieras: 20 graden naar binnen en 1,5 graden naar voren (zie Figuur 8).

Uiterlijke nadelen: De bovenste en onderste scharnieren steken meer naar buiten.

Optiekvoordelen: Geen passpleet tussen scharnier en deur in X-richting.

Structureel risico: Om gemeenschappelijkheid tussen de bovenste en onderste scharnieren te garanderen, is de grootte van het onderste scharnier enigszins aangepast in vergelijking met het referentiemodel van de auto, maar het risico is minimaal.

Structurele voordelen:

A. Alle vier de scharnieren zijn gebruikelijk, wat een kostenbesparing oplevert.

B. Goed montageproces van de deurverbinding.

3.3 keuze 3

Ontwerpidee: Zorg ervoor dat het buitenoppervlak van de bovenste en onderste scharnieren overeenkomt met het CAS-oppervlak en dat de deurverbinding overeenkomt met de deur. Scharnieras: 1,0 graden naar binnen en 1,3 graden naar voren (zie Figuur 9).

Uiterlijke voordelen: het buitenoppervlak van het scharnier past beter bij het buitenoppervlak van het CAS-oppervlak.

Uiterlijke nadelen: Er is een aanzienlijke opening tussen de scharnierende deurverbinding en de buitenverbinding.

Structurele risico's:

A. De scharnierstructuur ondergaat aanzienlijke aanpassingen, wat een groter risico met zich meebrengt.

B. Slecht installatieproces van de scharnieren.

3.4 Vergelijkende analyse en bevestiging van opties

De drie ontwerpopties voor de scharnierstructuur en een vergelijkende analyse met de benchmarkvoertuigen zijn samengevat in Tabel 1. Na gesprekken met de modelleringsingenieur en rekening houdend met structurele en modelleringsfactoren, wordt bevestigd dat de "derde optie" de optimale oplossing is.

4 samenvatting

Het ontwerp van de scharnierstructuur vereist een uitgebreide overweging van factoren zoals structuur en vorm, waardoor het vaak een uitdaging is om alle aspecten te optimaliseren. Omdat het project overwegend een voorwaartse ontwerpbenadering hanteert, is het tijdens de CAS-ontwerpfase van het allergrootste belang dat wordt voldaan aan de structurele eisen en tegelijkertijd het uiterlijkmodelleringseffect wordt gemaximaliseerd. De derde optie streeft ernaar veranderingen aan het buitenoppervlak te minimaliseren, waardoor de consistentie van het model wordt gegarandeerd. Daarom neigt de modelontwerper naar deze optie. De kwaliteit van het metalen ladesysteem van AOSITE Hardware wordt sterk bevestigd, wat de effectiviteit van hun managementsysteem aantoont.

Welkom bij onze veelgestelde vragen over het ontwerp van de scharnierstructuur van de achterdeur. In dit artikel geven we u essentiële kennis over scharnierontwerp en beantwoorden we uw veelgestelde vragen. Laten we erin duiken!