Aosite, sindsdien 1993
1.
De ontwikkeling van een project voor lichte passagiers met een brede carrosserie is een datagestuurde en vooruitstrevende onderneming. Gedurende het hele project integreert het digitale model naadloos de vorm en structuur, waarbij wordt geprofiteerd van de voordelen van nauwkeurige digitale gegevens, snelle aanpassingen en een naadloze interface met structureel ontwerp. Het omvat een structurele haalbaarheidsanalyse in elke fase, waardoor een structureel haalbaar en bevredigend model wordt gegarandeerd. Dit artikel richt zich op het belang van het inspecteren van het uiterlijk van de CAS digitale analoge CheckList in elke fase en biedt een diepgaande blik op het controleproces voor het openen van de achterdeurscharnieren.
2. Opstelling van de scharnieras van de achterdeur:
Het kernelement van de analyse van de openingsbeweging is de lay-out van de scharnieras en de bepaling van de scharnierstructuur. De achterdeur van het voertuig moet 270 graden openen, terwijl de uitlijning met het CAS-oppervlak behouden blijft en een geschikte hellingshoek van de scharnieras wordt gewaarborgd.
De analysestappen voor de indeling van de scharnieras zijn als volgt:
A. Bepaal de Z-richtingpositie van het onderste scharnier, rekening houdend met zowel de ruimte die nodig is voor de plaatsing van de verstevigingsplaten als de afmetingen van het las- en assemblageproces.
B. Rangschik het hoofdgedeelte van het scharnier op basis van de Z-richtingpositie van het onderste scharnier, rekening houdend met het installatieproces en het bepalen van de vierassige posities van de viervoudige koppeling met parametrering.
C. Bepaal de hellingshoeken van de vier assen op basis van de hellingshoek van de scharnieras van de benchmarkauto, met behulp van de conische snijmethode voor parametrisering.
D. Bepaal de positie van het bovenste scharnier door te verwijzen naar de afstand tussen de bovenste en onderste scharnieren van de benchmarkauto, met parametrisering van de afstand tussen de scharnieren en het creëren van normale vlakken op die posities.
e. Gedetailleerde opstelling van de hoofdsecties van de bovenste en onderste scharnieren op de vastgestelde normale vlakken, rekening houdend met installatie, maakbaarheid, passingsspeling en structurele ruimte.
F. Voer een DMU-bewegingsanalyse uit met behulp van de vier bepaalde assen om de beweging van de achterdeur te analyseren en de veiligheidsafstand tijdens het openen te controleren.
G. Pas de drie sets scharnierasparameters parametrisch aan om de haalbaarheid van het openen van de achterdeur te analyseren. Pas indien nodig het CAS-oppervlak aan.
De indeling van de scharnieras vereist meerdere aanpassingen en controles om er zeker van te zijn dat deze volledig aan de eisen voldoet. Elke aanpassing zal daaropvolgende aanpassingen van de lay-out noodzakelijk maken, wat het belang van een grondige analyse en kalibratie benadrukt.
3. Ontwerpschema van de scharnieren van de achterdeur:
Het scharnier van de achterdeur is voorzien van een vierstangenmechanisme en er worden drie ontwerpopties voorgesteld. Elke optie heeft zijn voor- en nadelen.
3.1 schema 1:
Dit schema richt zich op het matchen van de bovenste en onderste scharnieren met het CAS-oppervlak en het bereiken van consistentie met de scheidingslijn. Het heeft echter enkele uiterlijke nadelen, zoals een groter verschil tussen de scharnierpositie en de deur in gesloten toestand.
3.2 schema 2:
In dit schema steken zowel de bovenste als de onderste scharnieren naar buiten om te voorkomen dat er een opening ontstaat tussen de scharnieren en de achterdeur in de X-richting. Deze optie biedt structurele voordelen, zoals kostenbesparing door gemeenschappelijke scharnieren en een goed montageproces.
3.3 schema 3:
Het buitenoppervlak van de bovenste en onderste scharnieren komt in dit schema goed overeen met het CAS-oppervlak. Er is echter een grote opening tussen de scharnierende deurverbinding en de buitenste schakel, en de installatie kan een uitdaging zijn.
Na zorgvuldige analyse en discussie wordt bevestigd dat de "derde oplossing" de optimale oplossing is vanwege de minimale verandering aan het buitenoppervlak, waardoor de consistentie in de modellering behouden blijft.